گزارش کوتاه نشست بیست و سوم: نسبت آمایش سرزمین و مددکاری اجتماعی / PDF/ تصاویر
نشست تخصصی “نسبت آمایش سرزمین با توسعه حرفه مددکاری اجتماعی”، بیست و سومین جلسه از سلسه جلسات گفتگوی اجتماعی انجمن مددکاران اجتماعی ایران در عصر روز پنجشنبه ۲۱ تیرماه ۱۴۰۳ در سالن اجتماعات ساختمان مدیریت بحران شهدای کردستان تهران برگزار شد.
آمایش سرزمین، دانشی میان رشته ای و چند تخصصی است که در برگیرنده حداقل چهار بعد “فضا”، “جمعیت”، “فعالیت” و “محیط زیست” به صورت همزمان است. این حوزه در زمینه طراحی، ترکیب، سیاستگذاری، برنامه ریزی، ساماندهی و نظم بخشیدن به امور سرزمین و فضاها و مکان‌های زیستی و جغرافیایی (طبیعی و غیرطبیعی) انجام می شود بحث می کند. تعادل در توسعه، مشارکت و همراهی مردمی در ایجاد، بقا و توسعه امکانات و خدمات و نیز توجه به محیط زیست (فضای جغرافیایی، اجتماعی و فرهنگی که فعالیت های انسانی در آن انجام می شود) از جمله مفاهیم و باورهای مشترک آمایش سرزمین و مددکاری اجتماعی است.
در این نشست که به صورت ترکیبی (حضوری- مجازی) اجرا شد ضمن مروری بر اسناد مرجع هر دو حوزه از جمله سند ملی آمایش سرزمین و ضوابط ملی آمایش سرزمین و نیز تعریف جهانی مددکاری اجتماعی و منشور جهانی زندگی اکوسوشال (زندگی اجتماعی سازگار با محیط زیست)، موضوعات بنیادین آمایش سرزمین با تمرکز بر توسعه حرفه های یاورانه مانند مددکاری اجتماعی مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
سخنرانان اصلی این نشست دکتر حبیب جباری جامعه شناس، استاد دانشگاه و از مدیران باسابقه حوزه آمایش سرزمین در سازمان برنامه و بودجه و دکتر هدایت درویشی استاد دانشگاه تبریز و کارشناس امور آمایش سرزمین در سازمان برنامه و بودجه کشور بودند.
دکتر درویشی در این نشست، ضمن مرور تاریخچه برنامه ریزی آمایشی و اسناد آمایش سرزمین در ایران به وجوه برجسته این اسناد و محورهایی که مددکاران اجتماعی می توانند در توسعه حرفه روی آنها مطالعه کنند پرداخت.
این کارشناس حوزه آمایش سرزمین در این سخنرانی تأکید کرد که مددکاران اجتماعی باید رویکرد انتقادی در تدوین اسناد آمایشی خود داشته باشند.
همچنین، دکتر جباری ضمن ارائه اسلایدهایی در توضیح نیمرخ توسعه فضایی و مکان مبنا در کشور به برخی از ضعفهای اساسی در برنامه های آمایشی کشور از جمله در توزیع متعادل خدمات حمایتی به گروه های هدف مددکاری اجتماعی اشاره کرد.
این استاد دانشگاه به تفاوت خروجی های سازمانی و دستاوردهای برنامه های کشور تأکید کرد و بیان کرد در اجرای بسیاری از برنامه های سرزمینی باوجود آنکه خروجی های با درصد بالا داشته اند اما دستاوردهای آنها نه برای مردم و نه برای خود برنامه ریزان ایجاد رضایت نکرده است.
وی در ادامه در تبیین رابطه آمایش سرزمینی به دو محور اصلی “نسبت” و “مساعدت” پرداخت و این دو محور را مهمترین نقاط اتصال دو رشته مددکاری اجتماعی و آمایش سرزمین عنوان نمود.
دکتر موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران نیز با ذکر سه سوال از سخنرانان درباره چالشهای تدوین اسناد آمایش سرزمین در کشور، ابراز امیدواری کرد این موضوع در جلسات بعدی و نشست های منطقه ای و بین المللی مورد پیگیری قرار بگیرد.
دبیری این نشست بر عهده دکتر عباسعلی یزدانی، استاد دانشگاه و عضو هیات مدیره انجمن بود و عمران ساسانی و مائده بنی عامریان از کارشناسان مددکاری اجتماعی، برخی از اسناد مرتبط ملی و بین المللی که دربردارنده مفاهیم مشترک هر دو حوزه هستند را به صورت خلاصه مرور کردند.
این جلسه با پاسخ به سوالات مطرح شده از سوی کارشناسان پایان یافت.
فایل پی دی اف سخنرانیها:
گفتگوی اجتماعی “نسبت آمایش سرزمین با توسعه حرفه مددکاری اجتماعی” پنجشنبه ۲۱ تیرماه برگزار می شود
.
.
.
.
.
.